مشاوره رایگان تلفنی

هفت روز هفته از ساعت ۹ صبح تا ۱۸

فهرست مطالب
معرفی استانبول

فهرست مطالب

معرفی استانبول

استانبول که در گذشته با نام های قسطنطنیه سابق و یا بیزانس باستان شناخته می شد، بزرگترین شهر و بندر اصلی ترکیه است. این شهر سابقا پایتخت امپراتوری بیزانس و عثمانی بوده است. شهر دارای برج و بارو و قدیمی استانبول، در شبه جزیره‌ای مثلثی شکل میان آسیا و اروپا قرار دارد. استانبول بیش از 2500 سال، به عنوان یک پل و گاهی هم به عنوان یک مانع بین موج‌های متضاد دین، فرهنگ و قدرت‌های امپراتوری ایستاده است. در بیشتر این سال‌ها استانبول یکی از شهر‌‌های محبوب جهان بوده است.

نام بیزانتیم (بیزانس) ممکن است از نام بیزاس، رهبر یونانیان از شهر مگارا، گرفته شده باشد. طبق افسانه‌‌ها، بیزاس این شبه جزیره را که قبایل چوپان تراکیایی بر آن حکومت می‌‌کردند تصرف کرد و حدود 657 سال پیش، این شهر را بنا کرد. در سال 196 میلادی امپراتوری از روم به نام سپتیمیوس سوروس به دلیل مخالفت با او در یک جنگ داخلی، این شهر را از نو بنا کرد و آن را به افتخار پسرش، آگوستا آنتونیو نامید. در سال 330 میلادی، زمانی که کنستانتین کبیر این شهر را به عنوان پایتخت خود برگزید، آن را روم جدید نام گذاری کرد. اما تا مدت زمانی طولانی، مهر بیزانتیم بر روی سکه‌ها زده می‌‌شد.

چشم انداز و منظره

مساحت این شهر در قدیم حدود 23 کیلومتر مربع بود اما محدوده فعلی شهر بسیار گسترده تر است. منطقه وابسته به شبه جزیره دارای هفت تپه بود که در زمان کنستانتین به جزئی از شهر تبدیل شد. شش تا از این تپه ها به شکل یک خط الراس طولانی در بالای شاخ طلایی قرار دارند. یکی دیگر از این تپه ها به صورت یک برجستگی در گوشه جنوب غربی است. در اطراف دامنه های آن ها بسیاری از مساجد و سایر بناهای تاریخی که در سال 1985 در لیست میراث جهانی یونسکو ثبت شده اند، وجود دارند. طبق سنت طولانی، آب های شبه جزیره را “سه دریا” می نامند. آن ها شاخ طلایی، بسفر و دریای مرمره هستند. شاخ طلایی دره ای غرق شده به طول 7 کیلومتر است؛ دلیل این نام گذاری این است که ساکنان اولیه، آن را مانند شاخ گوزن می‌‌دیدند؛ اما ترکان امروزی آن را Haliç (کانال) می‌نامند. بسفر مجرای اتصال دریای سیاه (کارادنیز) به مدیترانه (آکدنیز) از طریق دریای مرمره و تنگه درداندل است. شاخ طلایی استانبول قدیم را از جنوب و شهر جدید را از شمال جدا می‌‌کند. بسفر استانبول اروپا را از مناطق این شهر در ساحل آسیا به دو بخش اسکودار و کادیکوی تقسیم می‌کند. رودهای بزرگ روسیه و اروپای میانه مانند دانوب، دون، دنیپر، و دنیستر باعث می‌شوند که آب دریای سیاه سردتر و شیرین تر از مدیترانه باشد. آب های دریای سیاه از طریق بسفر به سمت جنوب می‌ریزند اما در زیر آن ها آب های گرم و شور مدیترانه به عنوان یک جریان زیرزمینی قدرتمند که از همان کانال عبور می‌کنند، به سمت شمال جریان دارند.

اقلیم

باد شمال شرقی از دریای سیاه می‌وزد و در بعضی از مواقع در زمستان جای خود را به انفجار یخی از بالکان معروف به کارایل یا پرده سیاه که می‌تواند شاخ طلایی و حتی بسفر را منجمد کند، می‌دهد. باد جنوب غربی (لودوس) می‌تواند طوفانی را در دریای مرمره ایجاد کند.

چیدمان شهر

آتش سوزی، زلزله، شورش و حمله بارها استانبول را تخریب کرده است. بیش از 60 مورد آتش سوزی و زمین لرزه های بی شمار، آنقدر حائز اهمیت بوده اند تا در تاریخ ثبت شوند. امروزه این شهر جاده های وسیعی را در خود جای داده و شما به سادگی می توانید خانه های کوچک، چوبی و قدیمی را به سادگی در کنار ساختمان های بزرگ و مدرن، مراکز خرید و پارک ها مشاهده کنید.

هنوز هم بخش هایی از دیوار استانبول باقی مانده است. دیوارهایی که شبه جزیره را از سرزمین اصلی جدا می کنند فقط یک بار توسط توپ سلطان محمد (فاتح) عثمانی در سال 1453و در محلی که امروزه دروازه سنت رومانوس نام دارد، تخریب شده اند. دیوارها به طول 7 کیلومتر و به صورت دو جداره ساخته شده اند. قسمت داخلی آن ها در سال 413 و قسمت بیرونی آن ها در سال 447 ساخته شد. این دیوار توسط خندقی حفاظت می شد. دیواره داخلی حدود 9 متر ارتفاع و 5 متر ضخامت دارند و در فاصله 55 متری آن، برج های 18 متری وجود دارند. از 92 برجکی که در ابتدا بر روی دیواره های خارجی بنا شده بودند، 56 تا هنوز پابرجا هستند. دیوارهای دور دریا در سال 439 بنا شدند و فقط بخش های کوچکی از آن که سنگ تراشی شده اند، هنوز در امتداد شاخ طلایی باقی مانده اند. این دیوارها دارای 110 برج و 14 دروازه بودند. دیوارهای حاشیه دریای مرمره که در حدود 8 کیلومتری از محدوده سراگلیو امتداد پیدا کرده اند، در پایین شبه جزیره به شکل منحنی ساخته شدند تا به دیوارهای دیگر متصل شوند؛ این قسمت از دیوار دارای 188 برج است. با این حال، آن ها فقط حدود 6 متر دارند، زیرا آن زمان دریای مرمره در برابر هجوم دشمنان محافظ خوبی به شمار می آمد.

در داخل دیوارهای شهر، هفت تپه وجود دارد. با اینکه قله های آن ها طی قرن ها مسطح شده اند اما دامنه های آن ها هنوز شیب دار است. جغرافی دانان آن ها را از اطراف دریای شبه جزیره شماره گذاری کرده اند. پل های گالاتا و آتاتورک از شاخ طلایی به بیوغلو راه دارند. هر روز قبل از طلوع آفتاب مرکز دهانه آن ها باز می شود تا به کشتی ها اجازه عبور بدهد. سواحل شاخ طلایی که در آن ها اتوبوس های دریایی رفت و آمد دارند، مجموعه ای از اسکله ها، انبارها، کارخانه های و ساختمان های متروکه و قدیمی را در خود جای داده است. کشتی هایی که مقصدشان بخش آسیایی استانبول است، از زیر پل گالاتا عبور می کنند. استانبول دارای سه پل معلق در جهان است: پل بسفر (ساخته شده در سال1973) با دهانه ای حدود 1074 متر، پل سلطان محمد فاتح (1988) با دهانه ای حدود 1090 متر و پل سلطان سلیم یاووز (2016) با دهانه ای حدود 1408متر.  دو تونل در پایین بسفر قرار دارند، یکی برای راه آهن و دیگری برای تردد خودرو. این دو تونل به ترتیب در سال های 2013 و 2016 افتتاح شدند.

بیوغلو که آن را به عنوان استانبول مدرن می شناسند، از قرن دهم تا به حال یک محله خارجی محسوب می شود. بسیاری از سازه ها که قبل از قرن نوزدهم ساخته شده اند (به استثنای چند مورد) به دلیل جنگ و آتش سوزی تخریب شده و از بین رفته اند. در ارتفاعات شاخ طلایی هتل ها، رستوران های بزرگ، دفاتر مسافرتی، تئاترها، سالن های اپرا، کنسولگری ها و دفاتر دولتی زیادی وجود دارند.

از قرن دهم به بعد گالاتا به محوطه ای برای تاجران و بازرگانان (عمدتا جنوسی) که از امتیازاتی در خارج از مرزها برخوردار بودند، تبدیل شد. پس از آن که عثمانی ها در سال 1453 این شهر را به دست گرفتند، تمام خارجیانی که شهروند این امپراتوری بزرگ نبودند را از این محله خارج کردند. در اطراف سفارتخانه های کاخ، مجموعه هایی وجود داشتند که شامل مدارس، کلیساها و بیمارستان هایی برای ملیت های مختلف بودند. سرانجام گالاتا بیش از حد شلوغ شد، به طوری که موج ساخت و ساز به بخش های بالاتر از دامنه انتقال یافت و به سمت سرزمین پرا حرکت کرد. برای قرن ها، خارجیانی که مایل به بازدید از استانبول (جایی که در آن دادگاه ساخته شده بود) بودند، فقط در صورت همراهی با یکی از سربازان پیاده نظام سلطان (سربازان نخبه) می توانستند این کار را انجام دهند.

برای آشنایی با قوانین خرید ملک در استانبول کلیک کنید.

معماری

از بیزانس، که کنستانتین آن را به عنوان مقر روم جدید انتخاب کرد و از شهر قدرتمندی از آن ساخت، چیزی باقی نمانده است. ستون کنستانتین، ستون سوخته و مجموعه ای از طبل های پورفیری هنوز در مجاورت مسجد جامع آن منطقه موجود هستند. اما هیچ مدرکی وجود ندارد که سازه هایی که موجود در شهر، در دوره او ساخته شده باشند. کنستانتین میدان اسب دوانی ای را که سپتیموس سورورس ساختن آن را آغاز کرده بود، به اتمام رساند و این محل تا قرن پنجم توسط جانشینانش توسعه یافت و بازسازی شد.

پایه ستون امپراتور آرکادیوس که در محله سه پاشا ساخته شده، یکی از ستون های بیشماری است که قسطنطنیه را مزین کرده اند. ستون ساخته شده توسط امپراتور مارسیان (که به ستون باکره معروف است) در محله فاتح واقع در کاخ توپکاپی، ستونی است که از حمله قرنتیان سالم باقی مانده است. تصور می شود این ستون مربوط به دوران سلطنت شخص دیگری به نام کلادیوس دوم باشد.

دهانه دره های بین تپه های سوم و چهارم، قنات آهکی دو طبقه ای است که در سال 366 توسط شاهنشاه والنس ساخته شد. برخی از مخازن عظیم آب باز در دوران بیزانس اکنون در خدمت باغ های بازار هستند. مخازن بسته که بیش از 80 مورد از آن ها باقی مانده اند، شامل یکی از زیباترین و مرموزترین سازه های استانبول، مخزن باسیلیکا است که در ترکیه به نام های Yerebatan Sarayı (کاخ زیرزمینی) یا Yerebatan Sarnıcı (مخزن زیرزمینی) شناخته می شود. بنای دروازه طلایی برای دفاع از تئودوسیوس دوم، نزدیک محل اتصال زمین و دیوارهای نزدیک به دریا ساخته شده اند. پایه مرمری و دو برج بزرگ آن هنوز پابرجاست و سه طاق تزئین شده با ستون بین آن ها قرار گرفته است.

تنها نمونه ای از معماری کاخ بیزانس که به خوبی حفظ شده است، پوسته یک ساختمان سه طبقه مستطیل شکل، ساخته شده از سنگ آهک و آجر است که به صورت نقوش و راه راه گذاشته شده است. بزرگترین میراث پایتخت این امپراتوری نابود شده، 25 کلیسای بیزانس است. بسیاری از آن ها هنوز هم به عنوان مسجد مورد استفاده قرار می گیرند. بزرگترین کلیسای موجود از میان این 25 کلیسا، به عنوان یکی از بزرگترین ساختمان های جهان شناخته می شود. نام آن، مسجد ایاصوفیه (به معنای حکمت الهی) است. بنای معاصر و نزدیک به آن، سنت ایرن، بنایی بود که به “صلح الهی” اختصاص یافته بود.

بسیاری از مورخان، گنبد ایاصوفیه را زیباترین گنبد جهان می دانند. گفته می شود این کلیسا که روحانیون مشترکی با سنت ایرن داشت، توسط کنستانتین در سال 325 بر روی پایه های یک معبد بت پرست ساخته شد؛ این بنا همچنین توسط امپراتور کنستانتین کبیر توسعه یافت و پس از آتش سوزی سال 415، توسط امپراتور تئودوسیوس دوم دوباره ساخته شد. این کلیسا دوباره طی شورش نیکا در سال 532، سوزانده شد و در زمان ژوستینین بازسازی شد. البته بنای موجود در این دوران اساسا بنای قرن 6 است؛ البته یک زمین لرزه در سال 559 این گنبد را تخریب کرد. پس از وقایعی که در این مدت اتفاق افتاد، این سازه را در مقیاس کوچکتری بازسازی کردند و در نتیجه، خرابی های موجود در اواسط قرن 14 مرمت شد. این بنا در سال 1453، به مسجدی با مناره تبدیل شد و لوستر بزرگی به آن اضافه گردید؛ همچنین در سال 1935 به موزه تبدیل شد. دیوارها هنوز هم با صفحات خوش نویسی شده عربی تزئین شده اند.

کلیساهای مقدس سرجیوس و باکوس توسط ژوستینین بین سال های 527 و 536 به عنوان یک پیش کش برپا شد. گفته می شود که این دو سرباز مقدس، نزد امپراتور آناستاسیوس اول ظاهر شدند تا ژوستینین را (که به جرم توطئه به مرگ محکوم شده بود را) شفاعت کنند. این کلیسا به صورت هشت ضلعی و با گنبد، در داخل یک محیط مستطیل شکل ساخته شده است؛ این محوطه دارای فضای داخلی به سبک بیزانسی و به همراه ستون می باشد. این مسجد Küçük Ayasofya (ایاصوفیه کوچک) نیز، نامیده می شود و می توان آن را از منابع الهام بخش معماری مسجد ایاصوفیه، پس از بازسازی این مکان توسط ژوستینین دانست. کلیسای منجی مقدس در چورا، که به مسجد کاریه تبدیل شده است، در نزدیکی دروازه آدریانوپل قرار دارد. در قرن یازهم بازسازی شد و در قرن چهاردهم مدل آن تغییر یافت. این ساختمان اکنون به موزه ای تبدیل شده که به علت موزاییک ها، سنگ های مرمر و نقاشی های دیواری اش در قرن 14 میلادی مشهور است.

منطقه گالاتا تحت سلطه یک برج عظیم با نامی مشترک است. این برج توسط بازرگانان جنوسی در سال 1349 به عنوان برج دیده بانی و ساختمان دفاعی برای محوطه دیواری ساخته شد.

بناهای تاریخی ترکیه

هنگامی که ترک ها قسطنطنیه را تحت سلطه خود گرفتند، ستون های هفت تپه را با گنبد و مناره پوشاندند و احساس جدیدی به شهر منتقل کردند. درست مانند یونانی ها، رومی ها، و بیزانس ها، حاکمان جدید هم این شهر را دوست داشتند و مقدار زیادی از گنجینه ها و نیروهای خود را برای تزئین و زیباسازی آن به کار گرفتند. سلسله عثمانی که از سال 1300 تا 1922 ادامه داشت، تقریبا تا پایان عصر خود، همچنان به ساختن سازه های جدید پرداخت. با شکوه ترین مسجد آن ها از اواسط قرن 15 تا اواسط قرن 16 بنا شده است، بزرگترین معماران این عصر، سنان نام گرفتند. اگرچه این ساختمان عمیقا تحت تاثیر سنت های فارسی ترکان سلجوقی بود، اما این سبک با سنت های غالب هلنی و بیزانتین تلفیق شده بود. مسلما مشهورترین مسجد در استانبول، مسجد آبی، مسجد احمد اول (سلطان عثمانی میان سال های 1603 تا 1617) است که به جای چهار مناره، که در آن زمان مرسوم بود، شش مناره دارد.

مساجد قرن 18 به بعد، تاثیرات ورود معماران و صنعتگران اروپایی را نشان می دهد. کسانی که معماری اسلامی باروک (مانند مسجد فاتح که بین سال های 1767 و 1771 بازسازی شده) و حتی سبک های نئوکلاسیک را تولید کردند، همانطور که در مسجد دولباماهچه سال 1853، اکنون موزه نیروی دریایی است. مساجد بزرگ معمولا با سازه های جانبی ساخته می شدند. در این میان مدارس مذهبی، حمام، خوابگاه و آشپزخانه برای افراد فقیر و مقبره برای افراد سلطنتی و افراد برجسته وجود داشت.

در استانبول بیش از 400 فواره وجود دارد. برخی به سادگی از درگاه های دیواری سرازیر می شوند، اما برخی دیگر به عنوان اموال عمومی ساخته شده اند. با شکوه ترین آن ها توسط سلطان احمد سوم در سال 1728 و در پشت ایاصوفیه ساخته شد. این ملک به صورت مربع و با دیوارهای مرمر ساخته شده است.

برای اطلاع از شرایط اخذ پاسپورت ترکیه کلیک کنید.

مردم

استانبول، مانند دیگر شهرهای بزرگ منطقه، تعداد رو به رشدی از افراد روستائی ها را به خود جلب می کند. این مهاجران تاثیر زیادی در رشد جمعیت شهرهای کوچک، که از امکانات بهداشتی برخوردار نیستند و فقط دسترسی محدود به آب و برق دارند، کمک کرده اند. اقلیت های مسیحی و یهودی همچنان در درصد کل و هم در تعداد کلی کاهش می یابند. کردها اکنون بزرگترین اقلیت قومی در این شهر را تشکیل می دهند.

صنعت

استانبول بزرگترین بندر ترکیه وقطب صنعتی آن محسوب می شود. منسوجات، فرآوری مواد غذایی، فرآوری دخانیات، سیمان و شیشه از تولیدات اصلی این شهر است. گردشگری منبع در حال رشد درآمد استانبول است.

حمل و نقل

سرویس راه آهن در امتداد دیوارهای شهر قدیمی وجود دارد و ایستگاه حیدرپاشا در بخش آسیایی شهر، نقطه مبدا راه آهن بغداد است. خدمات دریایی انواع مختلفی از حمل و نقل (از لنج های بندری و کشتی های کوچک گرفته تا خطوط بین المللی) را شامل می شود. اتوبوس ها حمل و نقل درون شهری را فراهم می کنند و کشتی ها تا جزایر پرنس را پوشش می دهند. فرودگاه استانبول به مرکز شهر نزدیک است و خدمات داخلی و خارجی را ارائه می دهد.

برای ثبت امتیاز روی ستاره ها کلیک کنید
logo shayan
logo shayan

ارائه دهنده خدمات مهاجرتی و اقامتی برای ایرانیان در کشور ترکیه که شامل خدمات: خرید ملک، رهن ملک، شهروندی، تحصیل، پزشکی و ... در کشور ترکیه.

اقامت ترکیه

اخد اقامت ترکیه

خرید مسکن در ترکیه

خرید ملک در ترکیه

تحصیل در ترکیه

تحصیل در ترکیه

ثبت شرکت در ترکیه

ثبت شرکت در ترکیه

اشتراک گذاری

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

درخواست مشاوره رایگان